Η οποιαδήποτε πυρκαγιά δεν μπορεί να κάψει τα όνειρα των ανθρώπων, ακόμη κι αν αυτά είναι από χαρτί.
Not any fire can burn people's dreams, even if they are made of paper.

Marilena Rapanaki

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Συνέντευξη στο Bookia.gr

http://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=7e7c788b-7490-4fe1-9165-df44c1b44144


Μαριλένα Ραπανάκη, μιλάει στην Πόπη Ξοφάκη
Η Μαριλένα Ραπανάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Σπούδασε τοπογραφία και πληροφορική. Έχει εργαστεί ως τοπογράφος, αλλά κυρίως ως εκπαιδευτικός ενηλίκων σε Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης στον τομέα της πληροφορικής.
Εξέφρασε τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες από τα εφηβικά της χρόνια, που ασχολείται με το γράψιμο. Έχει διακριθεί στο χώρο της ποίησης από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και λογοτεχνικά περιοδικά. Βαθιά πεποίθησή της είναι πως η μετριοφροσύνη αρμόζει στους ευφυείς, προσδίδοντάς τους το προνόμιο της συνεχούς ανόδου.
Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του έργου της «Ν’αγαπάς όπως δε μπορούν οι άλλοι», η συγγραφέας μίλησε στο Bookia.
Ε: Σπουδάσατε τοπογραφία και πληροφορική. Πως συμβαδίζουν αυτά τα δύο με τη συγγραφή. Ήταν απωθημένο ή τρόπος έκφρασης;
Οι δυο αυτές επιστήμες που σπούδασα όπως σωστά επισημάνατε δεν έχουν καμία σχέση με τη συγγραφή. Το γράψιμο ήταν και είναι μέχρι σήμερα για μένα μια ακατανίκητη ανάγκη εξερεύνησης της κοινωνίας. Ανάγκη έκφρασης και αποτύπωσης.
Ο τίτλος του βιβλίου ακούγεται ως προτροπή. Είναι τυχαίο;
Την περίοδο που το βιβλίο ήταν συγγραφικά στην τελική ευθεία και αναζητούσα τον ιδανικό τίτλο, ήμουν έγκυος και προσπαθούσα σ’ ένα τετράδιο που είχαμε αγοράσει με τον σύντροφό μου να καταγράψω κάποιες ευχές-προτροπές για τον νέο άνθρωπο που θα ερχόταν στον κόσμο. Χωρίς διάθεση διδακτισμού, μόνο τα όνειρά μου και οι προσευχές μου γι’ αυτό το πλάσμα που περίμενα. Έτσι δημιουργήθηκε ο τίτλος του βιβλίου «Ν’αγαπάς όπως δε μπορούν οι άλλοι».
Στο βιβλίο σας θίγετε και το θέμα της υιοθεσίας. Πόσο αποδεκτό είναι από τη κοινωνία μας;
Δυστυχώς οτιδήποτε διαφέρει από τα κοινωνικά στερεότυπα αποτελεί ταμπού. Ωστόσο λόγω της αυξημένης υπογονιμότητας τα ζευγάρια στρέφονται στην υιοθεσία όλο και περισσότερο, όμως η ελληνική γραφειοκρατία στήνει εμπόδια και αποθαρρύνει τους ανθρώπους που θέλουν να χαρίσουν την αγάπη τους σε κάποιο παιδί που την χρειάζεται.
Τα ονόματα των ηρώων, Αγάπη, Πίστη, το νησί Ζωή έχουν συμβολική σημασία;
Ιδιαιτέρως της Πίστης, είναι ειρωνικό;
Μου αρέσουν οι συμβολισμοί και τα λογοπαίγνια καθώς γράφω. Με βοηθούν να περάσω τα μηνύματα που θέλω.
Πιστεύετε ότι ένα μέρος των ανθρώπων και ιδίως νέοι, προφασίζονται την ανεργία και τη κρίση και προτιμούν να μένουν άπραγοι χωρίς να προσπαθούν για το οτιδήποτε;
Άνθρωποι που προτιμούν να μένουν άπραγοι υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Το θέμα πιστεύω είναι, πως η κοινωνία μας θα βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους να γίνουν παραγωγικοί και ενεργοί ενώ τα πάντα γύρω μας καταρρέουν;
Τι γνώμη έχετε για τη πολιτική μας κατάσταση, υπάρχει ελπίδα να ορθοποδήσει ο ελληνικός λαός και να μπορέσει να ανακάμψει;
Θέλω να πιστεύω πως πάντα υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Είμαι φύσει αισιόδοξη όμως ομολογώ πως νιώθω να πηγαίνω κόντρα στο κύμα. Εύχομαι να μη πνιγούμε και να ορθοποδήσουμε.
Μερικοί γονείς βάζουν πιο πάνω τα δικά τους θέλω από των παιδιών τους με ανεπανόρθωτες συνέπειες. Ποια είναι η άποψή σας;
Ο κάθε άνθρωπος είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Η οικογένεια μας πλάθει και μας καθορίζει. Οι γονείς οφείλουμε να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες των παιδιών μας. Να τα βοηθάμε να ανακαλύπτουν τις δικές τους δεξιότητες και να κάνουν τα δικά τους όνειρα. Τα παιδιά μας δεν είναι η συνέχειά μας, ούτε ιδιοκτησία μας. Είναι αυτόφωτες υπάρξεις που οφείλουμε να τους προσφέρουμε όσο γίνεται περισσότερα εφόδια για να αντιμετωπίσουν την ζωή όπως επιθυμούν.
Σ' ένα σημείο λέτε, "η φυλακή είναι μια αναπαράσταση του έξω κόσμου, σε μεγενθυμένο βαθμό. Το να είσαι μέλος μιας ομάδας σε βοηθάει να επιβιώσεις, να έχεις κάποιο σημείο αναφοράς και να κερδίσεις το σεβασμό των υπολοίπων. Ενας άνθρωπος είναι εύκολος στόχος."
Αναπτύξτε μας αυτή σας τη διαπίστωση και που τη στηρίζετε;
Σε όλα τα στάδια της ζωής μας εντασσόμαστε σε ομάδες στις οποίες προσπαθούμε να βρούμε κοινά σημεία αναφοράς. Από το σχολείο ακόμα, αν δεν ενταχθείς στο κοινωνικό σύνολο π.χ. στην ομάδα μπάσκετ, στην ομάδα του χορού, στην χορωδία, οπουδήποτε… τότε η κοινωνία θα σε δείξει με το δάχτυλο, θα σε απομονώσει. Η μοναξιά είναι σκληρή. Αν κάποιος νιώθει πως ο εσωτερικός σου κόσμος δεν συμβαδίζει με την αγριότητα γύρω μας και δεν βρίσκει συνοδοιπόρο δεν πρέπει να απογοητεύεται. Να προσπαθεί να ενταχθεί κάπου και σταδιακά θα επιβάλει τον δικό του ξεχωριστό εαυτό.
Το βιβλίο το αφιερώσατε στη μνήμη του πατέρα σας και στη μητέρα σας. Πόσο σας στήριξαν στις επιλογές και τα όνειρά σας, και πόσο παίζει ρόλο στη ψυχολογία των παιδιών η υποστήριξη των οικείων προσώπων;
Ναι, οι γονείς μου με έμαθαν να αγαπώ χωρίς όριο. Δεν μου το είπαν αλλά μου το έδειξαν μέσα από την δική τους αγάπη προς εμένα. Τους οφείλω την ύπαρξή μου και είμαι ευγνώμων και περήφανη που έχω αυτούς τους γονείς. Μιλάω σε χρόνο ενεστώτα γιατί και ο μπαμπάς μου νιώθω ότι είναι δίπλα μου και ζει μέσα μου.
Οι δικοί μας άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να μας δώσουν φτερά για να πετάξουμε ή να μας τα ξεριζώσουν.
Βάζετε κάποιους από τους βασικούς ήρωές σας να έχουν έναν μεταφυσικό ρόλο. Μετά θάνατον παρατηρούν τις οικογένειές τους από ψηλά. Πιστεύετε στη μεταθάνατον ζωή; Υπάρχει η αντίπερα όχθη;
Είναι ανάγκη μου να πιστεύω πως υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που μας βοηθάει στις δύσκολες στιγμές. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει μεταθανάτια ζωή αλλά ξέρω πως αυτή η σκέψη είναι ανακουφιστική για κάποιον που έχει χάσει έναν δικό του άνθρωπο.
Πιστεύετε ότι υπάρχει αγάπη στις μέρες μας, η αγάπη και η αυτοθυσία για το συνάνθρωπο για να σώσεις μια ζωή;
Η αγάπη είναι το υπέρτατο συναίσθημα. Δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο! Όταν βάζουμε το εγώ μας κάτω από κάποιον άνθρωπο, τότε τον αγαπάμε. Υπάρχει περίσσευμα αγάπης σε πολλούς ανθρώπους, δεν έχουμε παρά να τους αναζητήσουμε.
Στο βιβλίο βάζετε την κεντρική ηρωίδα, την Αγάπη, να γράφει ένα λεύκωμα προς το γιο της. Ενδόμυχα μήπως μιλάτε για σας συμβουλεύοντας παράλληλα και τη δική σας κόρη με τη βοήθεια της Αγάπης;
Γράφω με την ψυχή μου οπότε υποσυνείδητα αποτυπώνεται αυτό που είμαι στο χαρτί.
Έτσι όπως έχει εξελιχθεί η ζωή όλων μας πρέπει να κάνουμε μελλοντικά σχέδια ή είναι προτιμότερο να ζούμε το τώρα;
Να απολαμβάνουμε το τώρα, να σεβόμαστε ότι υπάρχει γύρω μας και αναπόφευκτα έρχονται τα σχέδια για το μέλλον.
Τι σας ενέπνευσε να γράψετε μια σπονδυλωτή ιστορία που στην ουσία μπορούν να γίνουν αυτόνομα μυθιστορήματα;
Είναι αλήθεια αυτό που λέτε, το έχω διαβάσει και σε αρκετές κριτικές για το βιβλίο. Όντως οι ιστορίες θα μπορούσαν να γίνουν αυτόνομα μυθιστορήματα. Ξεκίνησα να γράφω για την μητρική αγάπη καθώς όμως η ιστορία εξελισσόταν ήθελα να αποτυπώσω όλες τις εκφάνσεις της αγάπης, την πατρική, την φιλική, την ερωτική. Η αγάπη είναι πληθωρική και καταιγιστική. Κάπως έτσι η ιστορία έγινε σπονδυλωτή.
Προς το τέλος αναφέρεστε στη ζωή λέγοντας ότι είναι μια "πόρνη που ζητά αντάλλαγμα για να προσφέρει χαρά". Καταλήξατε σε αυτό το συμπέρασμα μέσα από προσωπικά βιώματα;
Είναι ένα προσωπικό βίωμα.
Πως εκτιμάτε τη συμβολή του Bookia στην προβολή των συγγραφέων και του έργου τους;
Είστε σημαντικοί αρωγοί και σας ευχαριστούμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου