https://eyelands.gr/2018/04/24/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE-eyelands-%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1/
Επιλογή Eyelands – «Τασούλα»
Συνεχίζουμε τη δημοσίευση των διηγημάτων που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό του 2017 με θέμα «παράξενοι έρωτες». Σειρά έχει το διήγημα της Μαριλένας Ραπανάκη
//Τασούλα//
Στη ζωή είναι δύσκολο να είσαι μόνος. Έτσι έμαθα να πηγαίνω στο καφενείο και να παίζω πρέφα με τα γερόντια. Ο γιός μου αν με άκουγε τώρα, θα κρατούσε το στομάχι του από τα γέλια. Ε τι να κάνουμε Αντρίκο ; Δεν μπορώ να το χωνέψω ότι κι εγώ γέρασα.
Θυμάμαι πέρυσι, έβλεπα την κυρά μου να πηγαίνει σκυφτή και την πείραζα. « Όταν σε πήρα ήσουνα το ωραιότερο παγόνι του νησιού, τώρα… ». Δεν μιλούσε η καημένη, περίμενε να πάμε στο σπίτι για ν’ αρχίσει την μουρμούρα. Μετά μου έβανε στα χέρια το σκαλιστό καθρεφτάκι, για να κοιτάξω τα μούτρα μου. Κι εγώ συνέχιζα την καζούρα « φτου μου, να μη με μαθιάσω ». Όχι πως πίστευα ότι είμαι κανένα παιδαρέλι, αλλά με έβλεπα συμπαθητικό.
Ποιος ξέρει, που σεργιανάει η ψυχή σου κυρά μου ; Το πήρα απόφαση, θα πάρω μια γάτα για να με χαϊδεύει. Λένε πως στις γάτες αρέσουν τα χάδια. Θα την έχω παρέα, θα παίζω με το κομπολόι μου κι αυτή θα με γαργαλάει με τις πατούσες της.
Στο πεζούλι, πλάι μου, στην άκρη του κάδου σκουπιδιών, ακροβατεί η Τασούλα. Αυτή η αγριόγατα με είχε γρατζουνίσει, τότε που με την κυρά πήγαμε να της δώσουμε τα αποφάγια του μεσημεριού. Όρμισε και μου έσκισε την μπλούζα. « Τασούλα θα σε ονομάσω, στριμμένο γατί ». Είπα με νεύρα, για να με ακούσει η γυναίκα μου και να τσαντιστεί. Τελευταία φορά την πήρε το μάτι μου στο μνημόσυνο της Τασούλας μου. Είναι όμορφη και μοιάζει της κυράς μου. Τα ίδια πράσινα μάτια, το τρίχωμα της καφέ, όπως τα μαλλιά που έβαφε η δικιά μου. Ακόμα και το ίδιο όνομα…
« Ήρθες να μου χιμήξεις πάλι Τασούλα ; » Πλησιάζει την μαγκούρα μου και τρίβεται πάνω της καθώς γρυλίζει. Θέλει να μου πει κάτι μα δεν το καταλαβαίνω. Με θωρεί κατάματα και μου κάνει « νιάου », με μια φωνή τόσο γνώριμη! Αμέσως την βάζω κάτω από την μασχάλη μου και μπαίνουμε στο σπίτι. Πάει και κάθεται πάνω στο σκρίνιο, δίπλα στη φωτογραφία της κυράς μου. Στην τηλεόραση αρχίζει μια ταινία, γράφει με μεγάλα γράμματα « παράξενοι έρωτες ».
Ο Αντρίκος με το τηλεφώνημα με διακόπτει.
Μπαμπά δεν θα μπορέσω να έρθω το Πάσχα.
Δεν πειράζει αγόρι μου. Τα έμαθες ; Ερωτεύτηκα την Τασούλα.
Τι λες, είσαι καλά ;
Περίφημα είμαι. Εδώ την έχω και με την ουρά της ξεσκονίζει την κορνίζα της μάνας σου.
Το επόμενο πρωί έφτασε το παλικάρι μου με την γυναίκα του και ξεκίνησαν να μου μιλάνε για τον θάνατο της Τασούλας. Ψυχολόγος η νύφη μου, άρχισε τα επιστημονικά της. Ύστερα τον τράβηξε παράμερα κι άκουσα να του ψιθυρίζει πως μου λείπει η κυρά μου και πως δεν έχω κάτι ανησυχητικό. Είδατε, έχω ακοή εικοσάχρονου.
Αφού έφυγαν για το αεροδρόμιο, κάτσαμε με την Τασούλα μπροστά στο πικάπ. Με μια απαλή πετσέτα προσπαθούμε να καθαρίσουμε τον σκονισμένο δίσκο. Παράλληλα την ταΐζω φράουλες. Πρώτη φορά βλέπω γάτα να τρελαίνεται για φρούτα. Αλλά αυτή δεν είναι μια απλή γάτα, είναι η Τασούλα !
Το αγαπημένο μου τραγούδι παίζει δυνατά, έχω την Τασούλα αγκαλιά και χορεύουμε. « Εγώ θα σ’ αγαπώ και μη σε νοιάζει και θα σου χτίσω μια μικρή φωλιά ». Τραγουδάω με όλη μου τη φωνή, για να με ακούσει η γυναίκα μου.
Μια εβδομάδα αργότερα
Ο κυρ Θόδωρος δεν άντεξε μακριά από την κυρά του. Τον βρήκε ο καφετζής στο ντιβάνι του σπιτιού του, με την Τασούλα κουλουριασμένη πάνω στην σταματημένη καρδιά του. Ο Αντρίκος τον έβαλε μαζί με την μάνα του.
Η Τασούλα δεν έφυγε ποτέ από κοντά του…
**
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ονομάζομαι Μαριλένα Ραπανάκη είμαι τριάντα τεσσάρων χρονών και ζω στην Αθήνα. Καθημερινά διεκδικώ το δικό μου κομμάτι στον ουρανό της αγάπης και της αλήθειας. Το καινούργιο μου μυθιστόρημα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μ.Σιδέρη.
